Sekaleyn hadisi, (Arapça: حدیث الثقلین Hadith Al-Sekaleyn), oldukça meşhur ve Hz. Peygamber Efendimizden (s.a.a) nakledilen tevatür haddindeki bir hadistir. Efendimiz şöyle buyurmuştur: “Ben sizin aranızda iki ağır-paha biçilmez emanet bırakıyorum. Onlar Allah'ın kitabı (Kur'ân) ve İtretimdir (Ehlibeytimdir). Şüphesiz onlar, (Kevser) havuzu başında bana varıncaya kadar birbirinden ayrılmazlar…” Bu hadisi Şia ve Sünniler olmak üzere tüm Müslümanlar kabul etmektedir. Her iki grubun da hadis kitaplarında nakledilmiştir. Şialar bu hadise dayanarak imamların ismet ve imam olduklarının zorunluluğunu ve yine imametin tüm zamanlarda sürdüğünü ispatlamaktadırlar.
Hadisin Metni
Bu hadis çeşitli nakillerde, farklı ibaretlerle nakledilmiştir, ancak hepsinin içerik ve mutevası birdir. Bu hadis, Kutub-u Erbaa’dan ve Şia’nın asli kitaplarından olan Usul-u Kafi’de şöyle nakledilmiştir:
إِنِّی تَارِک فِیکمْ أَمْرَینِ إِنْ أَخَذْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا- کتَابَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَهْلَ بَیتِی عِتْرَتِی أَیهَا النَّاسُ اسْمَعُوا وَ قَدْ بَلَّغْتُ إِنَّکمْ سَتَرِدُونَ عَلَی الْحَوْضَ فَأَسْأَلُکمْ عَمَّا فَعَلْتُمْ فِی الثَّقَلَینِ وَ الثَّقَلَانِ کتَابُ اللَّهِ جَلَّ ذِکرُهُ وَ أَهْلُ بَیتِی
“Ben sizin aranızda iki şey bırakıyorum, onlara sarıldığınız sürece sapıklığa düşmezsiniz. Biri Allah'ın kitabı, biri de Ehl-i Beyt'im ıtretim (soyum)'dur. Ey İnsanlar! Dinleyin! Hiç kuşkusuz, Allah'ın mesajını tebliğ ettim. Sizler cennetteki havuzun başında yanıma geleceksiniz. Ben, sekaleyn hakkında nasıl bir tavır takındığınızı soracağım. Sekaleyn; yüce Allah'ın kitabı ve benim Ehli Beyt'imdir.”[1]
Ehli sünnetin sihahı sitte kitabından olan Süneni Nesai’de ise bu hadis şöyle nakledilmiştir:
“Zannederim ki yakında ben Rabbimin huzuruna davet edileceğim. Ben de bu davete icabet edeceğim. Ben size biri diğerinden daha büyük olan iki ağır emanet bıraktım. Allah'ın kitabı ve İtretim olan Ehlibeyt'im. Benden sonra bana nasıl halef olacağınıza bir bakınız. Bu ikisi Havuz başında bana varıncaya kadar birbirlerinden asla ayrılmayacaklardır.”[2]
Hadisin Kaynak ve Senetleri
Bu hadis, Şia ve Sünni ulemalarının kabul ettiği hadislerdendir ve senedine yönelik her hangi bir itiraz söz konusu olamaz.
Ehli Sünnet Kaynakları
“Hadisu’s Sakaleyn ve Makalatu Ehl-i Beyt”[3] kitabının naklettiğine göre bu hadisi Hz. Resulü Ekrem’in (s.a.a) sahabelerinden 25’in üzerinde kişi nakletmiştir. Bu sahabelerden bazılarının adları birazdan zikredilecektir.
“Gayetu’l Meram ve Hüccetü’l Hisam” kitabının yazarı Bahrani de bu hadisi Ehli Sünnetten 39 tarikle nakletmektedir. Adı geçen kitabın naklettiğine göre bu hadis şu kitaplarda geçmiştir: Müsned-i Ahmed, Sahihi Müslim, Menakibu İbn el-Mağazili, Süneni Tirmizi, el-Umdetu Sa’lebi, Müsned-i Ebu Ya’la, el-Mu’cemu’l Esvat Taberani, el-Umdetu İbn et-Batrik, Yenabiu’l Meveddet Kunduzi, et-Taraif İbn el-Mağazili, Feraiudu’s Simteyn ve Şerh Nehcü’l Belağa İbn Ebu’l Hadid.[4]
